Bonnie Raitt (Singer) Wiki, Bio, Leeftijd, Hoogte, Netto waarde, Man, Gitaar, Politiek activisme, Liedjes

Wie is Bonnie Raitt? Bonnie Raitt Biografie en Wiki

Bonnie Raitt (Bonnie Lyn Raitt) is een Amerikaanse blueszanger, gitarist, songwriter en activist. In de jaren zeventig bracht Lyn een reeks albums uit met door wortels beïnvloede albums met elementen van blues, rock, folk en country. In 1989, na vele jaren van kritische succesfactoren, had ze een grote hit met het album Nick of Time.

De volgende twee albums, Luck of the Draw en Longing in Their Hearts, waren miljoenen verkopers en genereerden veel hitsingles, waaronder 'Something to Talk About', 'Love Sneakin Up On You' en de ballad 'I Can't Make You Hou van me'. Lyn heeft 10 Grammy Awards gewonnen.

Ze staat vermeld als nummer 50 in de lijst van de '100 beste zangers aller tijden' van Rolling Stone en nummer 89 op de lijst van de '100 beste gitaristen aller tijden' van het tijdschrift. De Australische countryartiest Graeme Connors heeft gezegd: 'Lyn doet iets met een tekst die niemand anders kan; ze buigt het en draait het recht in je hart. '

Bonnie Raitt Leeftijd en verjaardag

Lyn werd geboren op 8 november 1949 in Burbank, Californië, in de Verenigde Staten ​Ze is momenteel 71 jaar vanaf 2020 en viert haar verjaardag altijd op 8 november, elk jaar.

Bonnie Raitt Hoogte en gewicht

Lyn staat op een gemiddelde lengte en matig gewicht. Ze lijkt vrij lang van gestalte op haar foto's, in verhouding tot haar omgeving, is alles om langs te gaan. Details over haar werkelijke lengte en andere lichaamsafmetingen zijn momenteel echter niet openbaar beschikbaar. We houden de gegevens bij en zullen deze informatie bijwerken zodra deze beschikbaar is.

Bonnie Raitt Onderwijs

Lyn studeerde in 1967 af aan de Oakwood Friends School in Poughkeepsie, New York, Raitt ging naar het Radcliffe College, met als hoofdvak in sociale relaties en Afrikaanse studies. Ze zei dat haar 'plan was om naar Tanzania te reizen, waar president Julius Nyerere een regering aan het creëren was gebaseerd op democratie en socialisme'.

Ze was de leadzangeres van de muziekgroep op de campus die bekend staat als het 'Revolutionary Music Collective', opgericht door songwriter Bob Telson, dat speelde voor opvallende Harvard-studenten tijdens de studentenstaking van 1970.

Raitt raakte bevriend met bluespromotor Dick Waterman. Tijdens haar tweede jaar van de universiteit verliet Raitt de school voor een semester en verhuisde naar Philadelphia met Waterman en andere lokale muzikanten. Raitt zei dat het een 'kans was die alles veranderde.'

Bonnie Raitt Ouders, familie en broers en zussen

Lyn werd geboren in Burbank, Californië, de dochter van de musicalster op Broadway John Raitt en zijn eerste vrouw, de pianist Marjorie Haydock ​Raitt is van Schotse afkomst, haar voorouders hebben Rait Castle gebouwd in de buurt van Naim.

Ze groeide op in de Quaker-traditie. Ze begon op jonge leeftijd gitaar te spelen in Camp Regis-Applejack in Paul Smiths, New York. Later werd ze opgemerkt door haar gitaarspel in bottleneck-stijl. Raitt zei dat ze 'een beetje op school en op het kamp' speelde in New York.

Bonnie Raitt Echtgenoot, echtgenoot en kinderen

Bonnie Raitt is getrouwd met acteur Michael O'Keefe op 27 april 1991. Helaas kondigden ze hun scheiding aan op 9 november 1999, vanwege de oorzakelijke factoren die leken te zijn dat hun carrières een aanzienlijke tijdsverschillen veroorzaakten.

Bonnie Raitt Nettowaarde en salaris

Raitt is een Amerikaanse actrice en internetpersoonlijkheid met een geschat vermogen van $ 3 miljoen dollar vanaf 2020. Ze was een van de oprichters van Musicians United for Safe Energy in 1979 en een katalysator voor de grotere anti-nucleaire beweging, waarbij ze betrokken raakte bij groepen als de Abalone Alliance en Alliance for Survival. In 1994 financierde Raitt op aandringen van Dick Waterman de vervanging van een grafsteen voor een van haar mentoren, bluesgitarist Fred McDowell, via het Mt., Zion Memorial Fund.

doug marcaida netto waarde

Laden ... Laden ...

Bonnie Raitt Metingen en feiten

Hier zijn enkele interessante feiten en lichaamsafmetingen die u over Bonnie moet weten.

Bonnie Raitt Bio en Wiki

• Volledige namen: Bonnie Lyn Raitt
• Populair als : Bonnie Raitt
• Geslacht: Vrouw
• Beroep / beroep : Zanger
• Nationaliteit : Amerikaans
• Ras / etniciteit : Wit
• Religie : Christen
• Seksuele geaardheid: Rechtdoor

Bonnie Raitt Verjaardag

• Leeftijd / hoe oud? : 71 jaar (2020)
• Sterrenbeeld : Schorpioen
• Geboortedatum : 8 november 1949
• Geboorteplaats : Burbank, Californië, in de Verenigde Staten
• Verjaardag : 8 november,

Bonnie Raitt lichaamsafmetingen

• Lichaams metingen : Niet beschikbaar
• Hoogte / hoe lang? : Niet bekend
• Gewicht : Niet bekend
• Oogkleur : Donker bruin
• Haarkleur : Lichtbruin

Bonnie Raitt Familie en relatie

• Vader pa) : John Raitt
• Moeder : Marjorie Haydock
• Broers en zussen (broers en zussen) : Niet bekend
• Burgerlijke staat : Getrouwd
• Echtgenote / echtgenoot of echtgenoot / echtgenote : Getrouwd met Michael O'Keefe
• Dating / vriendin of dating / vriendje : Niet toepasbaar

Bonnie Raitt Networth en salaris

• Netto waarde : $ 3 miljoen dollar
• Salaris : Wordt beoordeeld
• Bron van inkomen : Zanger

Bonnie Raitt House and Cars

• Woonplaats : Wordt bijgewerkt
• Auto's : Automerk wordt bijgewerkt

Bonnie RaittGitaar

Raitt's belangrijkste toergitaar is een aangepaste Fender Stratocaster die ze de bijnaam 'Brownie' heeft gegeven. Dit werd de basis voor een signature model in 1996. Raitt was de eerste vrouwelijke muzikant die een signature Fender-lijn ontving.

Mijn bruine Strat - het lichaam is een ’65 en de hals is van enige tijd daarna. Het is een soort hybride die ik voor $ 120 om 3 uur 's ochtends in 1969 kreeg voor $ 120. Het is degene zonder de verf, en die heb ik sinds 1969 voor elk optreden gebruikt.

Bonnie Raitt Singer

1970-1976

In de zomer van 1970 speelde ze met haar broer David op stand-up bass met Mississippi Fred McDowell op het Philly Folk Festival, evenals Opening voor John Hammond in het Gaslight Cafe in New York, ze werd gezien door een verslaggever van Newsweek, die begon het woord over haar optreden te verspreiden.

Scouts van grote platenmaatschappijen woonden al snel haar shows bij om haar te zien spelen. Ze accepteerde uiteindelijk een aanbod van Warner Bros., die al snel haar debuutalbum Bonnie Raitt in 1971 uitbracht. Het album werd warm onthaald door de muziekpers, met veel schrijvers die haar vaardigheden als tolk en als bottleneckgitarist prezen; in die tijd hadden maar weinig vrouwen in de populaire muziek een sterke reputatie als gitarist.

Hoewel Raitt werd bewonderd door degenen die haar zagen optreden en gerespecteerd door haar collega's, kreeg ze weinig publieke bijval voor haar werk. Haar kritische status bleef groeien, maar de recordomzet bleef bescheiden. Haar tweede album, Give It Up, werd in 1972 uitgebracht en kreeg positieve recensies.

Hoewel veel critici^​WHO?​beschouwt het nog steeds als haar beste werk, het veranderde haar commerciële fortuin niet. Takin ’My Time uit 1973 kreeg ook lovende kritieken, maar deze mededelingen werden niet geëvenaard door de verkopen.

in welk jaar werd tanya acker geboren

Raitt kreeg meer aandacht in de pers, waaronder een coverstory uit 1975 voor Rolling Stone, maar met de Streetlights uit 1974 werden de recensies voor haar werk steeds meer gemengd. Op dat moment was Raitt al aan het experimenteren met verschillende producers en verschillende stijlen, en ze begon een meer mainstream geluid aan te nemen dat doorging tot de Home Plate van 1975. In 1976, Raitt m

1977-1988

Het Sweet Forgiveness-album uit 1977 gaf Raitt haar eerste commerciële doorbraak toen het een hitsingle opleverde in haar remake van 'Runaway'. Raitts versie van 'Runaway' werd herschreven als een zware ritme- en bluesopname gebaseerd op een ritmische groove geïnspireerd door Al Green en werd door veel critici in diskrediet gebracht.

Het commerciële succes van het nummer leidde echter tot een biedoorlog voor Raitt tussen Warner Bros. en Columbia Records. 'Er was toen een grote oorlog tussen Columbia en Warner', herinnerde Raitt zich in een interview in 1990.

'James Taylor was net uit Warner Bros. vertrokken en maakte een groot album voor Columbia ... En toen tekende Warner Paul Simon weg van Columbia, en ze wilden niet dat ik een hit voor Columbia zou krijgen - wat er ook gebeurde! Dus ik onderhandelde opnieuw over mijn contract en ze kwamen in feite overeen met het aanbod van Columbia. Eerlijk gezegd was de deal heel belangrijk. '

Warner Brothers had hogere verwachtingen van Raitt's volgende album, The Glow, in 1979, maar het werd uitgebracht met slechte recensies en een bescheiden verkoop. Raitt zou één commercieel succes hebben in 1979 toen ze hielp bij het organiseren van de vijf Musicians United for Safe Energy (MUSE) -concerten in Madison Square Garden in New York City.

De shows brachten het gouden album met drie platen No Nukes voort, evenals een Warner Brothers-speelfilm met dezelfde naam. De shows waren mede-oprichters Jackson Browne, Graham Nash, John Hall en Raitt, evenals Bruce Springsteen, Tom Petty and the Heartbreakers, de Doobie Brothers, Carly Simon, James Taylor, Gil Scott-Heron en tal van anderen.

In 1980 trad ze op als zichzelf in de Paramount-film 'Urban Cowboy', waar ze 'Don't It Make You Wanna Dance' zong. Voor haar volgende plaat, Green Light uit 1982, deed Raitt een bewuste poging om het geluid van haar eerdere platen opnieuw te bekijken.

Tot haar verbazing vergeleken veel van haar collega's en de media haar nieuwe geluid echter met de ontluikende new wave-beweging. Het album kreeg haar sterkste recensies in jaren, maar haar verkoop verbeterde niet en dit zou een ernstige impact hebben op haar relatie met Warner Brothers.

Tongue and Groove en release van Warner Brothers

In 1983, toen Raitt het werk aan haar vervolgalbum afrondde, getiteld Tongue and Groove, “maakte Warner Brothers huis schoon”, waardoor een aantal grote artiesten zoals Van Morrison en Arlo Guthrie uit hun selectie werden geschrapt. De dag nadat de mastering op Tongue & Groove was voltooid, liet het platenlabel Raitt ook vallen.

Het album werd voor onbepaalde tijd op de plank gelegd en Raitt had geen platenlabel. Tegen die tijd kampte Raitt ook met alcohol- en drugsmisbruik. Ondanks haar persoonlijke en professionele problemen bleef Raitt toeren en nam ze deel aan politiek activisme.

In 1985 zong en verscheen ze in de video van 'Sun City', de anti-apartheidsplaat geschreven en geproduceerd door gitarist Steven Van Zandt. Naast haar deelname aan de concerten van Farm Aid en Amnesty International, reisde Raitt in 1987 naar Moskou om deel te nemen aan het eerste gezamenlijke Sovjet / Amerikaanse vredesconcert, dat later werd vertoond op het televisienetwerk Showtime.

Eveneens in 1987 organiseerde Raitt een benefiet in Los Angeles voor Countdown '87 om contrahulp te stoppen. Het voordeel bestond uit zichzelf samen met muzikanten Don Henley, Herbie Hancock, Holly Near en anderen. Twee jaar nadat ze haar van hun label had gehaald, bracht Warner Brothers Raitt op de hoogte van hun plannen om Tongue and Groove uit te brengen.

'Ik zei dat het niet echt eerlijk was,' herinnerde Raitt zich. “Ik denk dat ze zich op dat moment een beetje slecht voelden. Ik bedoel, ik was daar op tournee met mijn spaargeld om mijn naam hoog te houden, en mijn vermogen om te tekenen werd steeds minder. Dus kwamen ze overeen om me naar binnen te laten gaan en de helft ervan opnieuw te snijden, en toen kwam het uit als Nine Lives. '

Een kritische en commerciële teleurstelling, Nine Lives, uitgebracht in 1986, zou Raitt's laatste nieuwe opname voor Warner Brothers zijn. Eind 1987 voegde Raitt zich bij zangers k.d. Lang en Jennifer Warnes als vrouwelijke achtergrondzangeressen voor Roy Orbisons tv-special, Roy Orbison and Friends, A Black and White Night.

Na deze veelgeprezen uitzending begon Raitt aan nieuw materiaal te werken. Tegen die tijd was ze schoon en nuchter en had ze haar drugsmisbruikprobleem opgelost. Ze schreef later Stevie Ray Vaughan toe voor zijn hulp bij een concert in de Minnesota State Fairde nacht na de dood van Vaughan in 1990.

Gedurende deze tijd overwoog Raitt om te tekenen bij het Prince-eigendom Paisley Park-label, maar de onderhandelingen liepen uiteindelijk niet door. In plaats daarvan begon ze een bluesachtige mix van pop en rock op te nemen onder de productiebegeleiding van Don Was bij Capitol Records.

Raitt had Was ontmoet via Hal Wilner, die Stay Awake aan het samenstellen was, een eerbetoonalbum aan Disney-muziek voor A&M. Was en Wilner wilden beiden dat Raitt de hoofdrol zou zingen op een volwassen-eigentijds arrangement gemaakt door Was voor 'Baby Mine', het slaapliedje van Dumbo. Raitt was erg blij met de sessies en ze vroeg Was om haar volgende album te produceren.

1989–1999: commerciële doorbraak

Nadat ze met Was aan het Stay Awake-album had gewerkt, benaderde Raitt's management, Gold Mountain, talloze labels over een nieuwe platencontract, en ze werd getekend bij Capitol door A & R-directeur Tim Devine. In Capitol, na bijna 20 jaar, behaalde Raitt laat commercieel succes met haar tiende album, Nick of Time.

Uitgebracht in het voorjaar van 1989, ging Nick of Time naar de top van de Amerikaanse hitlijsten na Raitt's Grammy-sweep begin 1990. Dit album is verkozen tot nummer 230 in de Rolling Stone-lijst van 500 Greatest Albums of All Time. Raitt wees er zelf op dat haar 10e poging 'mijn eerste nuchtere album' was.

Tegelijkertijd ontving Raitt een vierde Grammy Award voor haar duet 'In the Mood' met John Lee Hooker op zijn album The Healer. Nick of Time was ook de eerste van veel van haar opnames met haar oude ritmesectie van Ricky Fataar en James 'Hutch' Hutchinson (hoewel Fataar eerder op haar Green Light-album had gespeeld en Hutchinson aan Nine Lives had gewerkt), die beiden opnemen en toeren met haar tot op de dag van vandaag.

Nick of Time heeft alleen al in de VS meer dan zes miljoen exemplaren verkocht. Raitt volgde dit succes op met nog drie Grammy Awards voor haar album Luck of the Draw uit 1991, waarvan bijna 8 miljoen exemplaren in de Verenigde Staten werden verkocht. Drie jaar later, in 1994, voegde ze nog twee Grammy's toe met haar album Longing in Their Hearts, haar tweede nr. 1 album.

Beide albums waren multi-platina successen. Raitt's samenwerking met Was zou in der minne eindigen met de live release van 1995, Road Tested. Vrijgegeven aan solide recensies, verkocht het goed genoeg om gecertificeerd goud te zijn.

'Rock Steady' was een hit geschreven door Bryan Adams en Gretchen Peters in 1995. Het nummer werd geschreven als een duet met Bryan Adams en Bonnie Raitt voor haar Road Tested-tour, die ook een van haar albums werd. De originele demoversie van het nummer verschijnt op Adams 'single uit 1996 'Let's Make a Night to Remember'.

Voor haar volgende studioalbum huurde Raitt Mitchell Froom en Tchad Blake in als haar producers. 'Ik vond het geweldig om met Don Was te werken, maar ik wilde mezelf en mijn fans een beetje uitrekken en iets anders doen,' zei Raitt. Haar werk met Froom en Blake werd in 1998 uitgebracht op Fundamental.

hoeveel is Vicki Lawrence waard

2000-2007

In maart 2000 werd Raitt opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame in Cleveland, Ohio. Silver Lining werd uitgebracht in 2002. In de VS bereikte het nummer 13 op de Billboard-kaart en werd later gecertificeerd als Gold. Het bevat de singles 'I Can't Help You Now', 'Time of Our Lives' en het titelnummer.

Alle drie de singles kwamen in de top 40 van de US Adult Contemporary-hitlijst terecht. Op 19 maart 2002 ontving Bonnie Raitt een ster op de Hollywood Walk of Fame voor haar bijdragen aan de platenindustrie, gelegen op 1750 N. Vine Street. In 2003 bracht Capitol Records het verzamelalbum The Best of Bonnie Raitt uit.

Het bevat nummers van haar eerdere Capitol-albums van 1989 tot 2002, waaronder Nick of Time, Luck of the Draw, Longing in Their Hearts, Road Tested, Fundamental en Silver Lining. Raitt was te zien op het album True Love van Toots and the Maytals, dat in 2004 de Grammy Award won voor Best Reggae Album.

Souls Alike werd uitgebracht in september 2005. In de VS bereikte het de top 20 op de Billboard-hitlijst. Het bevat de singles 'I Will Not Be Broken' en 'I Don't Want Anything to Change', die beide in de top 40 van de US Adult Contemporary-hitlijst stonden.

In 2006 bracht ze de live dvd / cd Bonnie Raitt and Friends uit, die werd gefilmd als onderdeel van de veelgeprezen VH1 Classic Decades Rock Live Concert Series, met speciale gasten Keb Mo ', Alison Krauss, Ben Harper, Jon Cleary en Norah Jones .

De dvd werd op 15 augustus uitgebracht door Capitol Records. Bonnie Raitt and Friends, die op 30 september 2005 live werd opgenomen in Atlantic City, NJ, bevat nooit eerder vertoonde performance- en interviewbeelden, waaronder vier duetten die niet in de VH1 zijn opgenomen. Klassieke uitzending van het concert.

De bijbehorende cd bevat 11 tracks, waaronder de radiosingle 'Two Lights in the Nighttime' (met Ben Harper). In 2007 werkte Raitt mee aan Goin ’Home: A Tribute to Fats Domino. Met Jon Cleary zong ze een medley van 'I’m in Love Again' en 'All by Myself' van Fats Domino.

2008-heden

Raitt verscheen op 7 juni 2008, uitzending van Garrison Keillor's radioprogramma A Prairie Home Companion. Ze zong twee bluesnummers met Kevin 'Keb ’Mo' 'Moore:' No Getting Over You 'en' There Ain’t Nothin’ in Ramblin ''. Raitt zong ook 'Dimming of the Day' met Richard Thompson.

Deze show, samen met een andere met Raitt en haar band in oktober 2006, is gearchiveerd op de website van Prairie Home Companion. Raitt verscheen in de documentaire 'Reggae Got Soul: The Story of Toots and the Maytals' uit 2011, die op de BBC te zien was en beschreven werd als 'Het onvertelde verhaal van een van de meest invloedrijke artiesten die ooit uit Jamaica kwamen'.

In februari 2012 speelde Raitt een duet met Alicia Keys tijdens de 54e Grammy Awards in 2012 ter ere van Etta James. In april 2012 bracht Raitt haar eerste studioalbum sinds 2005 uit, getiteld Slipstream. Het stond op nummer 6 op de Amerikaanse Billboard 200-hitlijst en markeerde haar eerste top tien albums sinds Longing in Their Hearts uit 1994.

Het album werd door het Amerikaanse Songwriter-magazine omschreven als 'een van de beste uit haar 40-jarige carrière'. In september 2012 was Raitt te zien in een campagne genaamd '30 Songs / 30 Days' ter ondersteuning van Half the Sky: Turning Oppression into Opportunity for Women Worldwide, een multi-platform mediaproject geïnspireerd door een project beschreven in een boek van Nicholas Kristof en Sheryl WuDunn.

In 2013 verscheen ze op het album Joy of Nothing van Foy Vance. Op 30 mei 2015 gaven Leon Russell en Bonnie Raitt en Ivan Neville een optreden in The Canyon Club in Agoura Hills, Californië, Californië om geld in te zamelen voor Marty Grebb die tegen kanker vocht. Grebb had op een aantal van hun albums gespeeld.

In februari 2016 bracht Raitt haar zeventiende studioalbum Dig in Deep uit. Het album kwam in kaart op nummer 11 in de Amerikaanse Billboard 200-hitlijst en kreeg lovende recensies. Het album bevat de single 'Gypsy in Me' en een cover van het INXS-nummer 'Need You Tonight'.

Raitt annuleerde de eerste etappe van haar lente-zomer tourschema van 2018 vanwege een recent ontdekt medisch probleem dat chirurgische ingreep vereist. Ze meldde dat er een 'volledig herstel' wordt verwacht en dat ze van plan was om in juni 2018 weer op tour te gaan met de reeds geplande data.

Bonnie RaittDrugs- en alcoholgebruik en herstel

Raitt gebruikte alcohol en drugs, maar begon aan psychotherapie en kwam eind jaren tachtig bij de Anonieme Alcoholisten. Ze heeft gezegd: 'Ik dacht dat ik die feestende levensstijl moest leven om authentiek te zijn, maar in feite, als je het te lang volhoudt, zul je alleen maar slordig of dood zijn'.

Ze werd clean in 1987. Ze heeft Stevie Ray Vaughan gecrediteerd voor het breken van haar drugsmisbruik, door te zeggen dat wat haar de moed gaf om haar alcoholprobleem toe te geven en te stoppen met drinken was toen ze zag dat Stevie Ray Vaughan een nog betere muzikant was toen ze nuchter was. Ze heeft ook gezegd dat ze stopte omdat ze besefte dat het 'late nachtleven' niet voor haar werkte.

In 1989 zei ze: “Ik heb echt het gevoel dat sommige engelen me rondgedragen hebben. Ik heb gewoon meer focus en meer discipline, en daardoor meer zelfrespect. '

Bonnie RaittPolitiek activisme

De politieke betrokkenheid van Raitt gaat terug tot het begin van de jaren zeventig. Haar album Give It Up uit 1972 had op de achterkant een opdracht 'aan de mensen van Noord-Vietnam ...' gedrukt. De website van Raitt spoort fans aan om meer te weten te komen over het beschermen van het milieu.

Ze was een van de oprichters van Musicians United for Safe Energy in 1979 en een katalysator voor de grotere anti-nucleaire beweging, en raakte betrokken bij groepen als de Abalone Alliance en Alliance for Survival.

In 1994 financierde Raitt op aandringen van Dick Waterman de vervanging van een grafsteen voor een van haar mentoren, bluesgitarist Fred McDowell, via het Mt., Zion Memorial Fund. Raitt financierde later herdenkingsgrafstenen in Mississippi voor muzikanten Memphis Minnie, Sam Chatmon en Tommy Johnson opnieuw met de Mt. Zion Memorial Fund.

Op het Stockholm Jazz Festival in juli 2004 wijdde Raitt een klassieker aan de zittende (en later herkozen) Amerikaanse president George W.Bush. Ze zei: 'We gaan dit zingen voor George Bush omdat hij hier weg is, mensen!' voordat ze de openingslicks begon van 'Your Good Thing (Is About to End)', een nummer dat op haar album The Glow uit 1979 stond.

In 2002 tekende Raitt als officiële supporter van Little Kids Rock, een non-profitorganisatie die gratis muziekinstrumenten en gratis lessen biedt aan kinderen op openbare scholen in de VS. Ze heeft kinderen in het programma bezocht en zit in de raad van bestuur van de organisatie als een erelid.

In 2008 schonk Raitt een lied aan de cd van Aid Still Required om te helpen bij de hulpverlening in Zuidoost-Azië na de tsunami van 2004. Raitt werkte samen met Reverb, een non-profit milieuorganisatie, voor haar herfst / winter 2005 en 2006 lente / zomer / herfst tours.^[30]Raitt maakt deel uit van de No Nukes-groep, die zich verzet tegen de uitbreiding van kernenergie.

In 2007 nam No Nukes een videoclip op van een nieuwe versie van het nummer 'For What It’s Worth' van Buffalo Springfield. Tijdens de Democratische primaire campagne van 2008 trad Raitt, samen met Jackson Browne en bassist James 'Hutch' Hutchinson, op tijdens campagneverschijningen voor kandidaat John Edwards.

Bonnie RaittDiscografie

• 1971: Bonnie Raitt
• 1972: Geef het op
• 1973: Takin ’My Time
• 1974: straatverlichting
• 1975: thuisplaat
• 1977: Sweet Forgiveness
• 1979: The Glow

• 1982: Groen licht
• 1986: Negen levens
• 1989: Nick of Time
• 1991: Geluk van de loting
• 1994: Verlangen in hun hart
• 1998: Fundamenteel

• 2002: zilveren voering
• 2005: Souls Alike
• 2012: Slipstream
• 2016: graaf diep in

Bonnie Raitt Tours

• Allentown, PA, Verenigde Staten
• PPL-centrum

• Providence, RI, Verenigde Staten
• Dunkin ’Donuts Center

Bonnie Raitt-nummers

• Ik kan je niet van me laten houden
• Geluk van de loting · 1991
• Angel uit Montgomery
• Straatverlichting · 1974
• Iets om over te praten
• Geluk van de loting · 1991
• Dimmen van de dag
• The longing in Their Hearts · 1994

• Tennessee Waltz
• Bonnie Raitt And Friends · 2006
• Liefde kent geen trots
• Give It Up · 1972
• Houd van me als een man
• Give It Up · 1972
• Kisses Sweeter Than Wine Where Have All the Flowers Gone: The Songs of Pete Seeger · 1998
• Zal de zon ooit weer schijnen

• Home on the Range · 2004
• Love Sneakin 'Upon You
• The longing in Their Hearts · 1994
• Ding dat liefde heet
• Nick of Time · 1989
• Ik voel me hetzelfde
• Takin ’My Time · 1973

• Ik zal niet gebroken worden
• Souls Alike · 2005
• Vrouwen zijn wijs
• Bonnie Raitt · 1971
• Goede man, goede vrouw
• Geluk van de loting · 1991
• Te lang op de beurs
• Give It Up · 1972

• Heb een hart
• Nick of Time · 1989
• Niet de enige
• Geluk van de loting · 1991
• Papa, kom snel
• Geluk van de loting · 1991
• Arme arme zielige ik
• Enjoy Every Sandwich: The Songs of Warren Zevon · 2004

• Het huis platbranden Getest door de weg 1995
• The Ones We Couldn't Be Dig in Deep · 2016
• Gypsy In Me Dig in Deep · 2016
• Niet omdat ik het wilde
• Slipstream · 2012
• SRV Shuffle
• Een eerbetoon aan Stevie Ray Vaughan · 1996
• Ik geloof dat ik verliefd op je ben

• Op de weg getest · 1995
• Een deel is mijn minnaar
• Geluk van de loting · 1991
• Verward en donker
• Geluk van de loting · 1991
• Nippertje
• Nick of Time · 1989

• Voelt als thuis
• Michael · 1996
• De weg is mijn tweede naam
• Nick of Time · 1989
• Schuldig
• Takin ’My Time · 1973

Bonnie Raitt Nieuw album

BONNIE RAITT - PHILADELPHIA 1972
2019

Bonnie Raitt-prijzen

• Slipstream 2013
• 'I Will Not Be Broken' 2006
• 'Tijd van ons leven' 2004
• 'Gnawin’ On It '2003
• 'Kisses Sweeter Than Wine' (met Jackson Browne) 1999
• 'SRV Shuffle', 'Burning Down The House' en Road Tested 1997
• 'Je hebt het' 1996
• 'Love Sneakin’ Up On You ', 1995
• 'Groen licht' 1983
• 'No Way To Treat A Lady' 1987

Veelgestelde vragen over Bonnie Raitt

Wie is Bonnie Raitt?

Raitt is een Amerikaanse blueszanger, gitarist, songwriter en activist. In de jaren zeventig bracht Lyn een reeks albums uit met door wortels beïnvloede albums met elementen van blues, rock, folk en country. In 1989, na vele jaren van kritische succesfactoren, had ze een grote hit met het album Nick of Time.

Hoe oud is Bonnie Raitt?

Lyn werd geboren op 8 november 1949 in Burbank, Californië, in de Verenigde Staten. Ze is momenteel 71 jaar vanaf 2020 en viert haar verjaardag altijd op 8 november, elk jaar.

Hoe lang is Bonnie Raitt?

Lyn staat op een gemiddelde lengte, ze heeft haar lengte niet gedeeld met het publiek. Haar lengte wordt vermeld zodra we het van een betrouwbare bron hebben.

Is Bonnie Raitt getrouwd?

Bonnie Raitt is getrouwd met acteur Michael O'Keefe op 27 april 1991. Helaas kondigden ze hun scheiding aan op 9 november 1999, vanwege de oorzakelijke factoren die leken te zijn dat hun carrières een aanzienlijke tijdsverschillen veroorzaakten.

Hoeveel is Bonnie Raitt waard?

Lyn heeft een geschatte nettowaarde van $ 3 miljoen dollar. Dit bedrag is opgebouwd uit haar leidende rollen in de entertainmentindustrie.

Waar woont Bonnie Raitt?

Om veiligheidsredenen heeft Lyn haar exacte woonplaats niet gedeeld. We zullen deze informatie onmiddellijk bijwerken als we de locatie en afbeeldingen van haar huis krijgen.

Is Bonnie Raitt dood of levend?

Lyn leeft en is in goede gezondheid. Er zijn geen meldingen dat ze ziek is of gezondheidsproblemen heeft.

Michael Lowry Weather Channel getrouwd

Bonnie Raitt Social Media Contacten

• Instagram
• Twitter
• Facebook
• Youtube
• TikTok: Om te worden bijgewerkt
• Website: Om te worden bijgewerkt

Gerelateerde biografieën.

Misschien vind je het ook leuk om het Was ​ Carrière ​ Familie ​ Relatie, Lichaams metingen ​ Netto waarde ​ Prestaties, en meer over:

• Leyla Gulen
• Andrea Canning
• Emily Welsh
• Bob Frier
• Josh Kraushaar
• Josh Haskell
• Marcus Moore
• Marc Malkin
• Jessica Bowman
• Anna Edwards
• Justin Webb
• Tracy McCool

Referentie:

We erkennen de volgende websites waarnaar we hebben verwezen tijdens het schrijven van dit artikel:

• Wikipedia
• IMDB
• FaceBook
• Twitter
• Instagram en
• Youtube