De 10 beste inspirerende korte verhalen

Het mooie ervan is dat ze zo gemakkelijk te verteren zijn, en dat er altijd een moraal aan het einde van het verhaal zit. Of het waargebeurde verhalen zijn of niet, is iets anders, aangezien veel ervan legendes zijn die zogenaamd honderden jaren oud zijn. De verhalen waar ik het over heb zijn echter zo krachtig en inspirerend dat veel ervan je echt aan het denken zetten en je soms zelfs sprakeloos laten.

10. Het olifantentouw (geloof)

Een heer liep door een olifantenkamp en hij zag dat de olifanten niet in kooien werden vastgehouden of met kettingen werden vastgehouden. Het enige dat hen ervan weerhield het kamp te ontvluchten, was een klein stukje touw dat aan een van hun benen was vastgemaakt.

Terwijl de man naar de olifanten staarde, was hij totaal in de war waarom de olifanten niet alleen hun kracht gebruikten om het touw te breken en uit het kamp te ontsnappen. Dat hadden ze gemakkelijk kunnen doen, maar in plaats daarvan probeerden ze het helemaal niet. Nieuwsgierig en omdat hij het antwoord wilde weten, vroeg hij aan een trainer in de buurt waarom de olifanten daar gewoon stonden en nooit probeerden te ontsnappen.

De trainer antwoordde;

“Als ze heel jong en veel kleiner zijn, gebruiken we touw van hetzelfde formaat om ze vast te binden, en op die leeftijd is dat voldoende om ze vast te houden. Naarmate ze ouder worden, zijn ze geconditioneerd om te geloven dat ze zich niet kunnen losmaken. Ze geloven dat het touw hen nog steeds kan vasthouden, dus proberen ze nooit los te komen.”

De enige reden dat de olifanten zich niet losmaakten en uit het kamp ontsnapten, was omdat ze na verloop van tijd tot de overtuiging kwamen dat dit gewoon niet mogelijk was.

Moraal van het verhaal: Hoezeer de wereld je ook probeert tegen te houden, blijf altijd geloven dat wat je wilt bereiken mogelijk is. Geloven dat je succesvol kunt worden, is de belangrijkste stap om dit daadwerkelijk te bereiken.

9. Out of the box denken (creatief denken)

In een klein Italiaans stadje was een kleine ondernemer honderden jaren geleden een grote som geld schuldig aan een woekeraar. De woekeraar was een heel oude, onaantrekkelijk ogende man die toevallig verliefd was op de dochter van de bedrijfseigenaar.

Hij besloot de zakenman een deal aan te bieden die de schuld die hij hem schuldig was volledig zou wegvagen. Het addertje onder het gras was echter dat we de schuld alleen zouden kwijtschelden als hij met de dochter van de zakenman kon trouwen. Onnodig te zeggen dat dit voorstel met walging werd ontvangen. De woekeraar zei dat hij twee kiezelstenen in een zak zou doen, een witte en een zwarte.

De dochter zou dan in de zak moeten grijpen en er een steentje uit moeten halen. Als het zwart was, zou de schuld worden kwijtgescholden, maar de woekeraar zou dan met haar trouwen. Als het wit was, zou de schuld ook worden kwijtgescholden, maar zou de dochter niet met de woekeraar hoeven te trouwen.

Terwijl hij op een met kiezelstenen bezaaid pad in de tuin van de zakenman stond, boog de woekeraar zich voorover en raapte twee kiezelstenen op. Terwijl hij ze oppakte, merkte de dochter dat hij twee zwarte steentjes had opgepakt en ze allebei in de zak had gedaan. Vervolgens vroeg hij de dochter om in de tas te grijpen en er een uit te kiezen.

De dochter had uiteraard drie keuzes over wat ze had kunnen doen:

1. Weiger een steentje uit de zak te halen.
2. Haal beide steentjes uit de zak en stel de woekeraar bloot wegens bedrog.
3. Pluk een steentje uit de zak, heel goed wetende dat het zwart was, en offerde zichzelf op voor de vrijheid van haar vader.

Ze haalde een steentje uit de zak en voordat ze ernaar keek, liet ze het ‘per ongeluk’ tussen de andere steentjes vallen. Ze zei tegen de woekeraar; ‘O, wat onhandig van mij. Maakt niet uit, als je in de zak kijkt naar het exemplaar dat nog over is, kun je zien welk steentje ik heb geplukt.

Het steentje dat nog in de zak zat, is zwart, en aangezien de woekeraar niet wilde worden ontmaskerd, moest hij meespelen alsof het steentje dat de dochter liet vallen wit was, en de schuld van haar vader afbetalen.

Moraal van het verhaal: Het is altijd mogelijk om een ​​moeilijke situatie te overwinnen door out-of-the-box te denken, en niet toe te geven aan de enige opties waaruit je denkt te moeten kiezen.

8. De groep kikkers (aanmoediging)

Terwijl een groep kikkers door het bos reisde, vielen er twee in een diepe kuil. Toen de andere kikkers zich rond de put verdrongen en zagen hoe diep het was, vertelden ze de twee kikkers dat er geen hoop meer voor hen was.

De twee kikkers besloten echter te negeren wat de anderen zeiden en probeerden vervolgens uit de put te springen. Ondanks hun inspanningen zei de groep kikkers bovenaan de put nog steeds dat ze het maar moesten opgeven. Dat ze er nooit uit zouden komen.

Uiteindelijk luisterde een van de kikkers naar wat de anderen zeiden, hij gaf het op en viel dood. De andere kikker bleef zo ​​hard springen als hij kon. Opnieuw schreeuwde de menigte kikkers tegen hem dat hij de pijn moest stoppen en gewoon moest sterven.

Hij sprong nog harder en kwam er uiteindelijk uit. Toen hij naar buiten kwam, zeiden de andere kikkers: 'Hebben jullie ons niet gehoord?'

De kikker legde hen uit dat hij doof was. Hij dacht ze moedigden hem de hele tijd aan .

Moraal van het verhaal: De woorden van mensen kunnen een groot effect hebben op de levens van anderen. Denk na over wat je zegt voordat het uit je mond komt. Het zou zomaar het verschil tussen leven en dood kunnen zijn.

7. Een pond boter (eerlijkheid)

Er was een boer die een pond boter aan een bakker verkocht. Op een dag besloot de bakker de boter te wegen om te zien of hij de juiste hoeveelheid kreeg, wat niet het geval was. Boos hierover daagde hij de boer voor de rechter.

De rechter vroeg de boer of hij een maatstaf gebruikte om de boter te wegen. De boer antwoordde: ‘Eer, ik ben primitief. Ik heb geen goede maat, maar wel een weegschaal.”

De rechter vroeg: “Hoe weeg je dan de boter?”

De boer antwoordde; 'Edelachtbare, lang voordat de bakker boter bij mij begon te kopen, kocht ik al een pond brood van hem. Elke dag als de bakker het brood komt brengen, leg ik het op de weegschaal en geef hem hetzelfde gewicht aan boter. Als er iemand de schuld krijgt, is het de bakker.”

Moraal van het verhaal: In het leven krijg je wat je geeft. Probeer niet anderen te bedriegen.

6. Het obstakel op ons pad (kansen)

In de oudheid liet een koning een rotsblok op een rijbaan plaatsen. Vervolgens verborg hij zich en keek of iemand het rotsblok opzij zou schuiven. Enkele van de rijkste kooplieden en hovelingen van de koning kwamen langs en liepen er gewoon omheen.

Veel mensen verweten de koning luidkeels dat hij de wegen niet vrij had gehouden, maar niemand deed iets om de steen uit de weg te ruimen.

Toen kwam er een boer langs met een lading groenten. Toen hij het rotsblok naderde, legde de boer zijn last neer en probeerde de steen van de weg te duwen. Na veel aandringen en moeite is het hem uiteindelijk gelukt.

Nadat de boer terugging om zijn groenten op te halen, zag hij een tas op de weg liggen waar het rotsblok had gelegen. De tas bevatte veel gouden munten en een briefje van de koning waarin werd uitgelegd dat het goud bestemd was voor de persoon die het rotsblok van de rijbaan had verwijderd.

Moraal van het verhaal: elk obstakel dat we in het leven tegenkomen, stelt ons in staat onze omstandigheden te verbeteren, en terwijl de luie mensen klagen, creëren de anderen kansen door hun vriendelijke hart, vrijgevigheid en bereidheid om dingen voor elkaar te krijgen.

5. De vlinder (strijd)

Een man vond een cocon van een vlinder. Op een dag verscheen er een kleine opening. Hij zat urenlang naar de vlinder te kijken terwijl hij worstelde om zijn lichaam door dat kleine gaatje te dwingen. Totdat het plotseling geen vooruitgang meer maakte en het leek alsof het vast zat.

Dus besloot de man de vlinder te helpen. Hij pakte een schaar en knipte het resterende stukje van de cocon af. De vlinder kwam vervolgens gemakkelijk tevoorschijn, hoewel hij een opgezwollen lichaam en kleine, verschrompelde vleugels had.

De man dacht er niet over na en zat daar te wachten tot de vleugels groter werden om de vlinder te ondersteunen. Maar dat gebeurde niet. De vlinder bracht de rest van zijn leven door zonder te kunnen vliegen en kroop rond met kleine vleugels en een opgezwollen lichaam.

Ondanks het vriendelijke hart van de man begreep hij niet dat de beperkende cocon en de strijd die de vlinder nodig had om zichzelf door de kleine opening te krijgen; waren Gods manier om vloeistof uit het lichaam van de vlinder in zijn vleugels te persen. Om zich voor te bereiden op het vliegen zodra hij uit de cocon komt.

Het moraal van het verhaal: Onze worstelingen in het leven ontwikkelen onze sterke punten. Zonder strijd groeien we nooit en worden we nooit sterker. Daarom moeten we de uitdagingen zelf aanpakken en niet afhankelijk zijn van de hulp van anderen.

phil mattingly gerelateerd aan don mattingly

4. Beheers je humeur (woede)

Er was eens een jongetje dat een heel slecht humeur had. Zijn vader besloot hem een ​​zak spijkers te overhandigen en zei dat elke keer dat de jongen zijn geduld verloor, hij een spijker in het hek moest slaan. Op de eerste dag sloeg de jongen 37 spijkers in het hek.

De jongen begon in de daaropvolgende weken geleidelijk zijn humeur onder controle te krijgen, en het aantal spijkers dat hij in het hek sloeg nam langzaam af. Hij ontdekte dat het gemakkelijker was zijn humeur te beheersen dan die spijkers in het hek te slaan.

Eindelijk kwam de dag dat de jongen helemaal zijn geduld niet verloor. Hij vertelde zijn vader het nieuws en de vader stelde voor dat de jongen nu elke dag een spijker moest uittrekken als hij zijn humeur onder controle hield.

De dagen gingen voorbij en de jonge jongen kon eindelijk zijn vader vertellen dat alle nagels verdwenen waren. De vader nam zijn zoon bij de hand en leidde hem naar het hek.

'Je hebt het goed gedaan, mijn zoon, maar kijk eens naar de gaten in het hek. Het hek zal nooit meer hetzelfde zijn. Als je dingen in woede zegt, laten ze een litteken achter, net als dit. Je kunt een mes in een man steken en het eruit trekken. Het maakt niet uit hoe vaak je sorry zegt, de wond zit er nog steeds.

Moraal van het verhaal: Beheers je woede en zeg geen dingen tegen mensen in het heetst van de strijd, waar je later misschien spijt van krijgt. Sommige dingen in het leven kun je niet meer terugnemen.

3. Het blinde meisje (verandering)

Er was een blind meisje dat zichzelf haatte alleen maar omdat ze blind was. De enige persoon die ze niet haatte was haar liefhebbende vriend, omdat hij er altijd voor haar was. Ze zei dat als ze maar de wereld kon zien, ze met hem zou trouwen.

Op een dag schonk iemand haar een paar ogen – nu kon ze alles zien, inclusief haar vriend. Haar vriend vroeg haar: 'Nu je de wereld kunt zien, wil je met me trouwen?'

Het meisje was geschokt toen ze zag dat haar vriend ook blind was en weigerde met hem te trouwen. Haar vriend liep in tranen weg en schreef haar later een brief waarin hij zei: “Pas goed op mijn ogen, lieverd.”

Moraal van het verhaal: Wanneer onze omstandigheden veranderen, verandert ook onze geest. Sommige mensen kunnen misschien niet zien hoe de dingen vroeger waren, en kunnen ze misschien niet waarderen. Er zijn veel dingen die we uit dit verhaal kunnen halen, niet slechts één.

Dit is een van de inspirerende korte verhalen die mij sprakeloos maakten.

2. Pups te koop (begrijpen)

Een winkeleigenaar plaatste een bord boven zijn deur met de tekst: “Puppies te koop.” Borden als deze hebben altijd een manier om jonge kinderen aan te trekken, en het was geen verrassing dat een jongen het bord zag en de eigenaar benaderde; “Voor hoeveel ga je de puppy’s verkopen?” hij vroeg.

De winkeleigenaar antwoordde: “Ergens tussen de en .”

De kleine jongen haalde wat kleingeld uit zijn zak. ‘Ik heb 2,37 dollar,’ zei hij. “Mag ik ze alsjeblieft bekijken?”

De winkeleigenaar glimlachte en floot. Uit de kennel kwam Lady, die door het gangpad van zijn winkel rende, gevolgd door vijf piepkleine, kleine bolletjes bont.

Eén pup liep flink achter. Onmiddellijk pikte de kleine jongen de achterblijvende, hinkende puppy eruit en zei: 'Wat is er met dat kleine hondje aan de hand?'

De winkeleigenaar legde uit dat de dierenarts de kleine puppy had onderzocht en had ontdekt dat hij geen heupkom had. Het zou altijd mank gaan. Het zou altijd flauw zijn.

De kleine jongen werd opgewonden. “Dat is de puppy die ik wil kopen.”

De winkeleigenaar zei: ‘Nee, je wilt dat hondje niet kopen. Als je hem wilt, zal ik hem gewoon aan je geven.’

De kleine jongen raakte behoorlijk van streek. Hij keek de winkeleigenaar recht in de ogen, wees met zijn vinger en zei;

‘Ik wil niet dat je hem aan mij geeft. Dat kleine hondje is net zoveel waard als alle andere honden en ik betaal de volle prijs. Ik geef je nu $ 2,37 en 50 cent per maand totdat ik hem heb betaald.

De winkeleigenaar antwoordde: ‘Je wilt dit hondje niet kopen. Hij zal nooit in staat zijn om met je te rennen, springen en spelen zoals de andere puppy’s.”

Tot zijn verbazing bukte de kleine jongen zich en rolde zijn broekspijp op, zodat een ernstig verwrongen, kreupel linkerbeen zichtbaar werd, ondersteund door een grote metalen beugel. Hij keek op naar de winkeleigenaar en antwoordde zachtjes: “Nou, ik kan zelf niet zo goed rennen en de kleine puppy heeft iemand nodig die het begrijpt!”

1. Doos vol kusjes (Liefde)

Enige tijd geleden strafte een man zijn driejarige dochtertje voor het verspillen van een rol goudkleurig inpakpapier. Het geld was krap en hij werd woedend toen het kind probeerde een doos te versieren om onder de kerstboom te zetten.

Niettemin bracht het kleine meisje het geschenk de volgende ochtend naar haar vader en zei: “Dit is voor jou, papa.”

De man schaamde zich eerder voor zijn overdreven reactie, maar zijn woede hield aan toen hij zag dat de doos leeg was. Hij schreeuwde tegen haar; “Weet je niet dat als je iemand een cadeau geeft, er iets in zit?”

Het kleine meisje keek met tranen in haar ogen naar hem op en huilde; ‘O papa, het is helemaal niet leeg. Ik blies kusjes in de doos. Ze zijn allemaal voor jou, papa.’

De vader was verpletterd. Hij sloeg zijn armen om zijn kleine meisje heen en smeekte haar om vergeving. Slechts korte tijd later kostte een ongeval het leven aan het kind.

Haar vader bewaarde de gouden doos jarenlang naast zijn bed en elke keer als hij ontmoedigd was, gaf hij een denkbeeldige kus en herinnerde hij zich de liefde van het kind dat hem daar had neergezet.

Moraal van het verhaal: Liefde is het kostbaarste geschenk ter wereld.

Als je nog andere inspirerende korte verhalen kent waarvan je denkt dat ze op de lijst zouden moeten staan, laat het me dan weten in de reacties hieronder of stuur me een e-mail, dan zal ik ze later dit jaar in een deel twee laten zien.