Charlie Plummer Bio, leeftijd, vader, broer, vriendin, films, tv-shows, nettowaarde
Charlie Plummer Biografie
Charlie Plummer is een Amerikaanse acteur geboren in Poughkeepsie, New York, VS. Hij maakte zijn speelfilmdebuut in de dramafilm van David Chase ' Niet vervagen 'In 2012. Later kreeg hij de hoofdrol in het regiedebuut van Felix Thompson' Koning Jack 'In 2015. Hij kreeg zelfs nog meer erkenning voor zijn ondersteunende rol in de thriller van Ridley Scott' Al het geld ter wereld
dr nowzaradan dieetplan voor de operatie
Charlie Plummer Leeftijd
Charlie werd geboren op 24 mei 1999 in New York en is momenteel 19 jaar oud in 2018. Zijn sterrenbeeld is Tweelingen.
Charlie Plummer Broer
Charlie heeft een jongere broer genaamd James Plummer.
Charlie Plummer Vader
De naam van zijn vader is John Christian Plummer. Hij is ook een schrijver en producer die bekend staat om zijn werk aan 'Astronomy Of Error' in 2000 en 'Riot' in 2014.
Charlie Plummer nettowaarde
Charlie heeft een geschat vermogen van 5 miljoen dollar vanaf 2019.
Charlie Plummer Verwant aan Christopher Plummer
Hoewel de twee dezelfde achternaam hebben, zijn ze zeker niet verwant. Christopher Plummer is eigenlijk Canadees, terwijl Charlie Amerikaans is. Ze delen op geen enkele manier een relatie.
Charlie Plummer Fysieke statistieken
| Gewicht in ponden | 154 pond |
| Gewicht in kg | 70 kg |
| Hoogte in voet | 5 voet 10 inch |
| Hoogte in meter | 1,78 meter |
| Lichaamstype | Ectomorph |
| Taille | 31 binnen |
| Borst | 40 binnen |
| Schoenmaat | 9 [VK] |
| Haarkleur | Aardbei blond |
| Oogkleur | Blauw |
| Tatoeages | Niet doen |
Charlie Plummer vroege leven
Charlie werd geboren in Poughkeepsie, New York. De naam van zijn moeder was 'Maia Guest', die een theateractrice was, en zijn vader 'John Christian Plummer'. Hij heeft ook een jongere broer genaamd 'James'. Zijn familie verhuisde van de ene plaats naar de andere vanwege het werk van zijn ouders, waardoor Charlie zeven verschillende scholen bezocht.
Hij werd op zeer jonge leeftijd blootgesteld aan acteren door zijn ouders die beiden in het theater werkten. Hij deed ervaring op in lokale toneelproducties van toneelstukken en musicals. Hij ontmoette zijn huidige manager op tienjarige leeftijd toen hij voor het eerst professionele acteerrollen zocht. Plummer stapte uiteindelijk over naar en bezocht de Professional Children’s School in Manhattan vanwege zijn veeleisende filmschema voor televisieshows.
Charlie Plummer Carrière
Charlie speelde tijdens zijn jeugd in korte films. In 2011 speelde hij in acht afleveringen van HBO's televisiedrama 'Boardwalk Empire'. Hij maakte zijn speelfilmdebuut in 2012 door een ondersteunende rol te spelen in David Chase's 'Not Fade Away'.
In 2013 trad hij toe tot de BYUtv's dramaserie 'Granite Flats'. Hij speelde de hoofdrol van Timmy Sanders samen met Malia Tyler. Hij speelde in alle 24 afleveringen van drie seizoenen. De film ging in première op Netflix en eindigde officieel op 25 juni 2015.
In 2015 speelde hij de hoofdrol van Jack Felix Thompsons regiedebuut 'King Jack'. De film ging in première op het 'Tribeca Film Festival' in april 2015. Later in juni zouden Plummer en Tom Holland volgens geruchten de beste spelers van Marvel en Sony zijn onder acteurs die de hoofdrol van Spider-Man zouden spelen. De rol ging uiteindelijk naar Nederland in de reboot-film 'Spider-man: Homecoming'.
Plummer speelde mee in Oren Movermans drama-thrillerfilm 'The Dinner' in 2017. Hij speelde de ontvoerde erfgenaam John Paul Getty III in Ridley Scott's misdaadthriller All the Money in the World, samen met Michelle Williams, Christopher Plummer en Mark Wahlberg.
Laden ... Laden ...
Plummer speelde de onrustige tiener Charley die troost en een doel vindt in zijn vriendschap met het titulaire renpaard in Andrew Haighs drama 'Lean on Pete'. Chris voelde een diep verlangen om de rol te spelen nadat hij zich sterk had verbonden met het verhaal. Dit spoorde hem aan om een brief naar Haigh te sturen waarin hij zijn passie voor het project uitdrukte. Hij ontving de 'Marcello Mastroianni Award' voor beste opkomende.
met wie was juweelkiller getrouwd
In 2018 speelde Plummer samen met Marisa Tomei en Timothy Olyphant in Joshua Leonard's drama 'Dark Was the Night'. Hij verscheen ook in Duncan Skiles 'spannende thriller' The Clovehitch Killer 'met Dylan McDermott en Samantha Mathis.
Charlie Plummer en Kristine Froseth
Kristine Froseth en Charlie Plummer zijn de hoofdrolspelers in 'Looking For Alaska'. Hulu's achtdelige gelimiteerde serie gebaseerd op de roman van John Green. De film gaat over een nieuwe aankomst op een kostschool die verliefd wordt op een verleidelijke studente.
Charlie Plummer en Chad Michael Murray
Charlie lijkt precies op Chad Michael Murray in 'Freaky Friday' en 'I'm Frook'. Zegt Charlie terwijl hij door Getty-beelden bladerde toen hij de foto's van chad tegenkwam. Chad had hetzelfde kapsel als Charlie in 'Freaky Friday' en 'I'm Frook'.
Charlie Plummer vriendin
Charlie heeft een relatie van twee jaar met de jonge actrice Samia Finnerty. Ze is de dochter van Kathy Najimy en Dan Finnerty.
Charlie Plummer-films
- Frank (2010)
- Three Things (2011)
- We Are The Hartmans (2011)
- Alan Smithee (2012)
- Not Fade Away (2012)
- King Jack (2015)
- Al het geld in de wereld (2015)
- Het diner (2017)
- Lean on Pete (2017)
- The Clovehitch Killer (2018)
- Dark Was the Night (2018)
- Geul (2019)
- My Mother is a Fish (2019)
- Delen (2019)
- Words on Bathroom Walls (2019)
- Spontaan (2019)
Charlie Plummer tv-programma's
- Onion SportsDome (2011)
- Person of Interest (2012)
- Wendell & Vinnie (2013)
- Boardwalk Empire (2011-2013)
- Granieten flats (2013-2015)
- Op zoek naar Alaska (2019)
Charlie Plummer op Instagram
ashley mcbryde gerelateerd aan martina mcbrideBekijk dit bericht op Instagram
Charlie Plummer Twitter
Interview met Charlie Plummer
'Interview met Flickering Myth.Com'
Waarom een acteercarrière? Was er een inspirerend of bepalend moment?
In mijn eigen carrière zijn er zoveel bepalende momenten geweest, en sommige die mij op dat moment misschien niet leken te definiëren, maar ik kijk terug en ga: wow, als dat niet was gebeurd, zou ik niet in de positie zijn Ik ben nu binnen. Veel van die momenten waren volledig buiten mijn macht, wat op een bepaalde manier geruststellend is. Een grote moest zijn toen ik een productie zag van het toneelstuk Jerusalem in New York, met Mark Rylance. Ik was net twaalf geworden en ik denk niet dat ik ooit eerder zo'n optreden had gezien, en ik weet niet of ik dat nog een keer heb gedaan, of iets dat daarmee in de buurt komt. De manier waarop hij op zo'n pure manier verbonden was met elk deel van hemzelf en zijn omgeving, inspireerde me om dit te doen, of om dat te proberen en om verbinding te maken met alles inclusief mijzelf en iedereen in mijn omgeving. En om dat kunstwerk dan ook te laten verbinden met miljoenen mensen over de hele wereld. Dus daar werd dat uit geboren. Voordat ik had genoten van acteren en dacht dat het iets was waar ik zoveel plezier aan kon beleven; het was iets waar ik me op zoveel leuke manieren mee kon uitrekken, maar niet de betekenis waarom het zo belangrijk is, of waarom het voor mij kan zijn. Dus ik ben dankbaar dat ik zo'n moment heb gehad.
In mijn onderzoek las ik dat je een brief schreef aan directeur Andrew Haigh om belangstelling voor het project te tonen. Wat was het aan dit verhaal, het personage en de roman die zo krachtig bij je resoneerden?
Veel ervan was timing, maar ik denk ook dat ik veel kwaliteiten deel met dat personage. Destijds was er veel waarover ik twijfelde en waar ik meer over wilde weten, en niet alleen over mezelf, maar ook over mensen om me heen. Ik had vragen over wat voor mij thuis is, en ik was ook doodsbang voor het idee om alleen te zijn, iets waar ik al heel lang bang voor was. Ook had ik net deze jonge vrouw ontmoet die toen mijn vriendin werd, en op wie ik verliefd werd, dus toen ging het erom iemand anders te vertrouwen met al je spullen; al het goede en het slechte. Hoewel die drie dingen niet noodzakelijkerwijs aan de oppervlakte gebeuren met dit personage, denk ik dat hij die stadia doorloopt en natuurlijk probeert hij zijn tante te bereiken die voor hem thuis is, of dit fragment van thuis. Onderweg vraagt hij zich af of dat het echte is en ontmoet hij al deze mensen, die geen van allen gelukkig zijn, behalve misschien een paar. Maar voor het grootste deel geen van hen en dat roept de vraag op of hij altijd alleen zal zijn? Dan ontmoet hij dit paard waar hij zijn hele leven aan geeft, en ik heb altijd gezegd dat dit een liefdesverhaal is. Natuurlijk, misschien niet romantisch [lacht], maar een liefdesverhaal tussen deze jongen en dit wezen, en of het wezen zich daarvan bewust is of niet, wat ik hoop dat ze was, het was zo'n cruciaal moment in het leven van deze jongen dat hem een gevoel van doel. Ik denk dat het om al die redenen in mijn leven op een onbewust niveau bij mij thuiskwam, en daarom schreef ik Andrew. Ik was ook een grote fan van zijn films, dus ik wist dat dit soort verhaal recht zou worden gedaan. De manier waarop Andrew het heeft gemaakt, laat je bij deze personages zitten en laat je deze wereld ervaren, en wat ik uiteindelijk zo leuk vind aan deze film, is dat het publiek op veel manieren een personage in de film wordt. Ik ben een grote fan van wanneer je er net zo goed deel van uitmaakt als iedereen die de film heeft gemaakt, en dat is altijd de hoop.
waar stierf debbie wahlberg aan
Als je je punt over het aanraken van het publiek begrijpt, terwijl film op één niveau over entertainment gaat, kan het ons helpen niet alleen onszelf, maar ook onze wereld te begrijpen. Is dit een van de communicatieve instrumenten van cinema die het een diepere betekenis geeft en verklaart waarom zowel individuele filmische ervaringen als het medium blijven bestaan?
Ja, dat is iets waar veel mensen zich waarschijnlijk van bewust zijn, vooral in deze branche, en het is de reden waarom ze erin komen. Maar dat is iets waarvan ik me altijd bewust ben geweest en om terug te gaan naar Mark Rylance: ik weet dat het geen film is, maar kunst is op zoveel manieren de universele taal, en theater kan dat ook zijn. Kunst, of het nu door film is, of door theater of schilderkunst, is essentieel voor het menselijk bestaan, en het is precies vanwege wat je net zei. Om op zo'n diep niveau contact te kunnen maken met mensen die je misschien nog nooit persoonlijk hebt ontmoet, maar toch zo'n connectie hebben, vertelt je alles over ons vermogen als mens om compassie en empathie te hebben. Ik zou dit niet doen als ik geen films of theaterstukken had waarmee ik geen vergelijkbare ervaring had gehad. Ik hoop tijdens mijn carrière zoveel mogelijk te geven, hoe lang dit ook wordt. Maar om werken te kunnen maken die mensen niet verwachten, en om die gewoon voor mensen te kunnen maken. Om vervolgens die personages die ik heb meegemaakt uiteindelijk mijn eigen leven te laten voortzetten en daardoor voort te leven, en uiteindelijk te evolueren door de contacten met hoeveel mensen de film ook te zien krijgen, of een stuk theater te zien krijgen, of hoor een muziekstuk, wat het ook mag zijn. Ik zou zeggen dat dit mijn grootste droom is, en vooral voor deze film.
Als de film eenmaal is uitgebracht en een publiek de film ziet, is deze dan niet langer van de filmmakers? Kunnen we zeggen dat er een eigendomsoverdracht is?
Voor nu is het mijn taak om volledig in deze ervaring te zijn, volledig aanwezig te zijn met mijn andere acteurs en aanwezig te zijn in het verhaal dat we proberen te vertellen. Daarna is mijn werk helemaal geklaard en hoe graag ik elke stap zou willen weten van wat er gaat gebeuren, en de film die iedereen hopelijk te zien zal krijgen en waarmee ik die connectie heb, daar heb ik geen controle over. Dus uiteindelijk ja, de film is niet van mij. Ik heb mijn eigen ervaring met het maken van deze film en mijn eigen ervaring met het kijken naar deze film, en hij is in elk opzicht anders dan die van iemand anders. Alle anderen zullen beslissen hoe ze erover denken, en hopelijk is dat tegen die tijd niet aan mij, en tegen het einde van de ervaring zal ik het eens zijn geworden met hoe ik me voel over de film en de uitvoering.
Terugkijkend op de ervaring van de film en de mogelijkheid om dit personage te spelen, hoe reflecteer je dan op dit hoofdstuk van je creatieve reis?
Ik zal je vertellen dat het echt met me is meegereisd, en het is soms overweldigend om deze film te zien. Ik weet niet of ik er nog een hele tijd naar zou kunnen kijken, omdat het zo'n moment in mijn leven zo mooi vastlegde, en het roept al deze gevoelens op. Het heeft zo'n impact gehad op het soort artiest en acteur dat ik ben, en het soort acteur dat ik wil zijn, de dingen waar ik me ongemakkelijk bij voel en die ik als acteur wil opzoeken. Ook het maken van een film met Steve en Chloë, Steve Zahn en Andrew, om naar hen te luisteren op dat punt in mijn leven en om die creatieve mensen die me advies gaven, me op zoveel manieren begeleidden zonder dat ik het wist, heeft gehad zo'n effect op mij dat voortduurt. Maar ik zal zonder twijfel zeggen dat dit niet de beste was, maar zeker de krachtigste ervaring die ik ooit op een filmset heb gehad. Dat is altijd een hoop, en elke keer dat ik aan iets begin, hoop ik dat dat is wat er gebeurt. Maar hopelijk kan het de rest van mijn leven in mij voortleven, en als het dat voor nog een persoon kan doen en voor een lange tijd in hen kan leven, als het dat voor honderd mensen kan doen, of honderd miljoen, of wat het ook mag zijn, dat zou ongelooflijk zijn. Maar het is beslist een film die in mij zal voortleven.